Rycerstwo tworzyło uprzywilejowaną kastę średniowiecznego społeczeństwa. Toczyło bezustanne walki i wytworzyło charakterystyczną kulturę zachowań, której elementem były barwne pojedynki i turnieje rycerskie, okazja do sportowej rywalizacji połączonej z występami karłów i trefnisiów, biesiadami, wspominaniem przewag
bitewnych. Turnieje stanowiły fragment ówczesnej rzeczywistości społecznej i dawały oderwanie od twardych, wręcz brutalnych realiów życia w Europie wieków średnich. Mimo że były charakterystyczne dla zachodniej części kontynentu, rozprzestrzeniły się do wszystkich krajów pozostających pod wpływem kultury łacińskiej.