Pandemia COVID-19, podczas której nastąpiło gwałtowne zintensyfikowanie zmian w różnych sferach życia, unaoczniła, jak bardzo jesteśmy uzależnieni od technologii informacyjnych. W ten sposób w pewnym stopniu większości ludzi przybliżyła ideę czwartej rewolucji przemysłowej i koncepcję gospodarki 4.0. Czwarta rewolucja przemysłowa jest kojarzona ze sztuczną inteligencją, czyli zastępowaniem człowieka w podejmowaniu wielu decyzji przez maszyny. Jest też łączona ze zmianami technologicznymi, z zaawansowaną robotyką, autonomicznymi pojazdami, Internetem, przetwarzaniem danych w chmurze, zmianami w zakresie systemów informacyjno-komunikacyjnych. Cyfryzacja wszystkich sfer życia zbliża się nieuchronnie. Zakłada się, że wymusi ona fundamentalne zmiany w systemach biznesowych, produkcji oraz edukacji. Zrewolucjonizuje też sposób, w jaki myślimy, komunikujemy się i pracujemy. Konsekwencją zmian zapoczątkowanych czwartą rewolucją przemysłową jest gospodarka 4.0, a w jej wyniku należy spodziewać się istotnych zmian na rynku pracy. Zakłada się, że zniknie wiele dotąd potrzebnych zawodów, a w ich miejsce pojawią się nowe. Także w tych zawodach, które się utrzymają, nastąpi istotna zmiana treści i sposobu pracy. Pojawia się wiele spekulacji na temat tego, jakie kompetencje będą potrzebne w przyszłości. Wszystko wskazuje na to, że w gospodarce 4.0 wszyscy będą musieli być gotowi do permanentnego rozwoju własnych kompetencji.

Monografia nawiązuje do problemów rozwoju kompetencji zawodowych, które mogą być wymagane w gospodarce 4.0 z perspektywy studenta i pracownika. Jej celem jest przedstawienie najważniejszych wyzwań stojących przed jednostkami, edukacją oraz organizacjami, wobec zmian na rynku pracy związanych z intensyfikacją procesów rewolucji 4.0.

Fragment wstępu