W ostatnich latach zauważalny jest stały wzrost zainteresowania arbitrażem, jako realnie wykorzystywanym, alternatywnym w stosunku do sądownictwa państwowego instrumentem rozwiązywania sporów. Wzrost znaczenia arbitrażu w obrocie gospodarczym spowodował rosnące zainteresowanie teoretyków prawa tematyką sądownictwa polubownego. Zagadnienia związane z relacją zachodzącą pomiędzy stronami sporu
a arbitrem, pomimo zasadniczej wagi, jaką odgrywają, nie doczekały się jednak dotychczas monograficznego opracowania. Publikacja jest pierwszą w Polsce próbą opracowania tej problematyki.

Jej celem jest określenie treści pojęcia receptum arbitrii, a przede wszystkim ustalenie, czy właściwe jest przypisywanie treści stosunku pomiędzy arbitrem a stronami sporu charakteru kontraktowego, ustalenie cech charakterystycznych umowy i zaproponowanie koncepcji kwalifikacji prawnej umowy stron sporu z arbitrem.

Praca odnosi się do zagadnień prawa polskiego, rozważania w niej zawarte mają jednak w znacznej mierze charakter prawno-porównawczy. W założeniu autora winna ona służyć zebraniu koncepcji obecnych w literaturze obcej i odniesieniu ich do konstrukcji występujących w polskiej regulacji. W dalszej perspektywie stać się powinna przyczynkiem do podjęcia szerszej dyskusji problematyki relacji pomiędzy stronami sporu
a arbitrem w literaturze polskiej.