Publikacja stanowi kontynuację badań nad Zbrodnią pomorską 1939 r., czyli zbrodniami popełnionymi jesienią 1939 r. na terenie przedwojennego województwa pomorskiego przede wszystkim przez członków paramilitarnej formacji Selbstschutz Westpreussen. Obóz w Radzimiu był jednym z miejsc, w których gromadzono i przetrzymywano więźniów – Polaków oraz Żydów – którzy byli mieszkańcami powiatów sępoleńskiego, chojnickiego i tucholskiego. Poza tym w okresie od września do początku grudnia 1939 r. na terenie majątku Radzim i w jego okolicach rozstrzelano lub zamordowano w inny sposób, np. przy użyciu różnych narzędzi, co najmniej 109 osób. Z obozem są związane również inne miejsca kaźni, mianowicie majątek Komierowo i Rudzki Most koło Tucholi. Ze względu na krótki okres istnienia obóz jest mało znany poza powiatami, z których pochodziły ofiary. Praca ta ma na celu nie tylko pogłębienie wiedzy lokalnej społeczności, lecz także uświadomienie szerszemu gronu odbiorców, w jaki sposób Niemcy eksterminowali mieszkańców Pomorza Gdańskiego w pierwszych miesiącach okupacji. Monografia ukazuje zatem metody działania Selbstschutzu, a także – dzięki wykorzystaniu materiałów z niemieckich archiwów – zawiera charakterystykę sprawców zbrodni. Ponadto Autorka stworzyła imienną listy ofiar.