Po pierwsze, mamy do czynienia z Nowakowskim-realistą-pisarzem tworzącym światy małe, proste i wiarygodne. Po drugie, można mówić o Nowakowskim jako kronikarzu codzienności PRL. Po trzecie, należy dostrzec etyczny wymiar jego twórczości - podejmował problemy moralne i egzystencjalne. Jeszcze inne pytania otwierają się przed nami, gdy spojrzymy na Nowakowskiego jako autora prozy wspomnieniowej, w której autobiografia i literackie opisy miasta składają się na unikatowe świadectwa przeszłości, a pisarz wędrujący przez ulice Warszawy staje się kimś w rodzaju strażnika czasu i pamięci. To wyjątkowy aspekt późnej twórczości Nowakowskiego - stanowiący jej zwieńczenie.