Podoficerowie zawodowi Wojska Polskiego tworzą stosunkowo jednolitą zawodową grupę społeczną. Najliczniejszą kategorię stanowią osoby, które ukończyły Szkołę Podoficerską, a następnie – Szkołę Chorążych. Ponad połowa badanych zajmuje stanowiska dowódcze, co dziesiąty natomiast stanowisko logistyczne. Ponad jedna trzecia badanych deklaruje staż w służbie wojskowej od 5 do 10 i niemal tyle samo staż od 10 do 20 lat. Badania z udziałem podoficerów i pogłębiona analiza wyników wykazały, że wybór kariery zawodowej związanej z Wojskiem Polskim wypływał z zamiłowania do munduru i chęci pracy w wojsku. Nie bez znaczenia były tu także względy finansowe i tradycje rodzinne.
Funkcjonowanie Wojska Polskiego w ramach NATO oraz podejmowanie przez nie coraz to innych zadań stanowi poważne wyzwanie dla polskich podoficerów. Aby temu sprostać, wdrożenie podoficerów Wojska Polskiego do wieloaspektowego samokształcenia jest warunkiem sine qua non ich nowoczesnego funkcjonowania w armii oraz w globalnym świecie.
Większość badań prowadzonych przez cywilne i wojskowe instytuty badawcze dotyczy zawodu wojskowego i jego społecznej versus wojskowej percepcji. Tylko nieliczne badania socjologiczne syntetycznie próbują opisać „portret socjologiczny” podoficerów Wojska Polskiego, na który, oprócz działalności zawodowej, składa się również aktywność kulturalna, społeczna, rodzinna, koleżeńska etc. Istotne są również nowe płaszczyzny badawcze, których eksploracja jest kolejnym wyzwaniem dla socjologii wojska.