Problematyka osiedli blokowych, w których mieszka duża grupa mieszkańców miast, zwłaszcza w krajach postsocjalistycznych, jest niezwykle różnorodna i skupia uwagę zarówno geografów, jak i urbanistów, socjologów, czy architektów, a nawet historyków. Osiedla blokowe, tak charakterystyczne w polskich miastach po II wojnie światowej, powstawały na różnych etapach rozwoju przestrzennego, są budowane oraz nadal planowane dalsze inwestycje mieszkaniowe tego typu. W starszych osiedlach zaobserwowano interesujące zmiany nie tylko w strukturze społecznej, ale także w ich wyglądzie, wyposażeniu, morfologii, nowych funkcjach. Podlegają one rewitalizacji i humanizacji.