Monografia prezentuje szczegółowe badania dotyczące obszaru wolnego od lodu, leżącego na Wyspie Króla Jerzego w rejonie Polskiej Stacji Antarktycznej im. Arctowskiego.

Autor analizuje procesy geomorfologiczne w obszarach peryglacjalnych, nawiązując do literatury dotyczącej Szetlandów Południowych i do koncepcji zmian pod wpływem procesów globalnego ocieplenia. Podaje charakterystykę elementów środowiska geograficznego (hydrografia, klimat, rzeźba) obszarów wolnych od lodu. Wymienia się je jako oazy, czyli te tereny, które w niedawnym czasie zostały odsłonięte spod lodu i które kształtowane są przez procesy morfogenetyczne, w tym szczególnie denudacyjne (np. erozyjne czy denudacji chemicznej) oraz procesy biogeniczne. Autor gruntownie uzasadnia tezę o odrębności oaz polarnych.