Książka jest próbą interpretacji dwóch esejów Stanisława Lema – Dialogów i Summy technologiae – jako rozbudowanego projektu autoewolucji gatunku ludzkiego, to znaczy przejęcia przez ludzi pełnej kontroli nad procesami ich własnego rozwoju biologicznego. Według przedstawianej tu interpretacji projekt ów jest rodzajem liberalnej utopii opartej na przeświadczeniu o racjonalności natury ludzkiej. Twórczość Lema jest analizowana na szerokim tle, zawierającym większość nurtów współczesnej refleksji naukoznawczej i społecznej.