Nie jest to przypadkowy zbiór liryków, ale spójny i przemyślany cykl. Wiersze nie oszałamiają bogactwem środków wyrazu – to raczej poezja aptekarskiej precyzji, w której zbędna ornamentyka nie odsuwa na dalszy plan tego, co najważniejsze: znaczenia. Autorka ma dużą świadomość słowa - trzeba pewnej sprawności warsztatowej, by zachowując poetyckie minimum, zbudować pejzaż wewnętrzny tak pełen znaczeń.

Wiersze są zapisem wewnętrznych przeżyć kobiety, matki, żony, człowieka poszukującego szczęścia w codzienności i próbującego nadać jej głębszy sens. Odbiorca tych wierszy to człowiek poszukujący uniwersalnych prawd. Refleksje nad współczesnością zawarte w tej liryce mogą być przestrogą dla czytelnika.