Paulina Abriszewska w swojej pracy zaproponowała syntetyczne spojrzenie na niesystemową filozofię poetycką Cypriana Norwida. Filozoficzne aspekty są istotnym komponentem jego twórczości literackiej, epistolarnej, a nawet plastycznej. Kluczem, jaki wybrała Autorka do swoich badań, jest hermeneutyka, którą analizuje z jednej strony jako postawę poznawczą pisarza, jego sposób „czytania” i rozumienia świata, z drugiej – jako własną perspektywę badawczą. [...] Spotkanie tych dwóch aspektów pozwala też postawić pytanie o Norwida jako prekursora XX-wiecznej refleksji hermeneutycznej i dostrzec w jego twórczości „topos antycypacji”.

Z recenzji dr hab. Grażyny Halkiewicz-Sojak, prof. UMK

Hermeneutyczne myślenie Norwida Autorka prezentuje w potrójnych relacjach, na które składają się: najstarsza tradycja hermeneutyki teologicznej i filozoficznej, najbliższa czasowo Norwidowi XIX-wieczna myśl hermeneutyczna oraz współczesna, XX-wieczna hermeneutyka humanistyczna i filozoficzna, począwszy od przełomowego Diltheya po Ricoeura i Gadamera.

Z recenzji prof. dr hab. Zofii Mocarskiej-Tyc (UMK)