Książka zainteresuje zwłaszcza tych, którzy chcą lepiej poznać estetykę francuskiego Oświecenia, szczególnie literaturę, dramat i operę. Francuska teoria sztuki ukazana zostaje jako kontynuacja starożytnych zasad retoryki, niezmiennych od czasów Arystotelesa, żywych w Średniowieczu, Renesansie i mających powszechne zastosowanie w „epoce filozofów”.

Teoria literatury, muzyki i teatru osadzona zostaje w kontekście retorycznym, który staje się źródłem nowożytnej poetyki. Tym samym nadrzędnym celem dzieła staje się artystyczne persuasio, które sztuka osiąga, dostarczając odbiorcy przyjemności, wzruszenia i wiedzy. Szczególne zainteresowanie retoryką i sztuką, które charakteryzują wysoko rozwinięte i wolne społeczeństwa, ma również na celu podkreślenie ich fundamentalnej roli w tworzeniu kultury i cywilizacji.