Koncert fortepianowy

Koncert powstał w Paryżu między 1946 a 1947 rokiem. W kompozycji zauważyć można zainteresowanie Spisaka muzyką baroku oraz wczesnego klasycyzmu, nie tylko poprzez nazewnictwo części (Toccata, Passacaglia, Rondo), ale i narrację muzyczną, budowaną w oparciu o zasadę kontrastu. Fragmenty tonalne przeplatają się z atonalnymi, faktura homofoniczna z polifoniczną, a pełne łagodności brzmieniowej momenty kontrastują z ekstatycznymi uniesieniami. Kompozytor stosuje też szeroki ambitus i wysokie rejestry instrumentów.