Kino Europy wschodniej - dawniej i dziś

Europa Wschodnia to fascynujący region. Między innymi dlatego, że wielu badaczom niełatwo go zdefiniować geograficznie, politycznie czy kulturowo. W tomie 35. „Studiów Filmoznawczych” znajdują się głównie teksty dotyczące kinematografii państw traktowanych jako wschodnioeuropejskie we wszelkich istniejących definicjach Europy Wschodniej. Tylko szkic o litewskim reżyserze Šarunasie Bartasie i o filmie Jerzego Skolimowskiego — Essential Killing — wyróżniają się pod tym względem. Proporcje ilościowe między artykułami oddają — tak można by rzecz ująć — faktyczne proporcje między krajami należącymi do Europy Wschodniej: najwięcej jest artykułów o kinie rosyjskim, na drugim miejscu plasują się artykuły dotyczące X muzy na Ukrainie, jeden szkic odnosi się do kinematografii rosyjskiej, ukraińskiej i białoruskiej jednocześnie. „Prorosyjska” nadreprezentacja w tematyce tekstów zaburza narodowe proporcje, ale — świadomie lub nie — dobrze chyba oddaje specyfikę kina Europy Wschodniej, dawniej poddanego presji sowieckiego imperium, a dziś borykającego się z postkolonialnym dziedzictwem. W tomie znajdują się interesujące teksty autorów młodych, wstępujących na scenę filmoznawczą, oraz klasyków, takich jak ks. Marek Lis, Dobrochna Dabert czy Mariola Marczak albo Rafał Syska. W drugiej części tomu — Recenzje i omówienia — znajduje się spora liczba znakomitych szkiców krytycznych dotyczących niedawno wydanych książek filmoznawczych.