Zosia jest kobietą szczęśliwą. Wyszła drugi raz za mąż i razem z Kubą - mężczyzną idealnym - wychowują jej córkę z pierwszego małżeństwa, 12-letnią Florentynę. Co prawda w okolicy plącze się jeszcze mocno kłopotliwy były mąż Darek, jednak nic nie jest w stanie zakłócić rodzinnego szczęścia. Zosia ma do losu pretensję tylko o jedno - że nie poznała Jakuba wcześniej. Pewnego noworocznego poranka budzi się w maju 1987 roku, u jej boku leży Darek, córki nie ma jeszcze na świecie, a za oknem panuje schyłkowy PRL. Kiedy Zosia zrozumie, że to nie jest senny koszmar, przystąpi do działania. Po pierwsze: musi szybko uwolnić się od męża-tyrana, po drugie: wcześniej spotkać Kubę. Ale skoro Florki nie ma na świecie, a przecież Zosia bardzo jej pragnie, to musi ją mieć z Darkiem.