Książki biorą się z książek i ta praca nie jest pod tym względem wyjątkiem. Jej napisanie poprzedziły lektury, których ślady znajdzie Czytelnik w przypisach i – przede wszystkim – w tekście głównym. Jeśli to studium jest w czymś inne (a inne być miało), to w próbie połączenia tego, czego u nas dotąd razem nie badano, w lekturowym przemieszaniu książek wziętych z odległych półek. W Bibliografii, która Ikonę nowoczesności dopełnia, bez trudu dają się wydzielić dwie grupy opracowań: dotyczące historii literatury (ewentualnie kultury) i dziejów kolejnictwa. W swoich wywodach staram się, rzecz jasna, aby tego podziału nie było widać, aby mówić o jednym. O czym? Jak nazwać obszar, który penetruję? Jak zdefiniować dyscyplinę, którą uprawiam? Co rodzi się z mariażu historii literatury i dziejów kolejnictwa? I czy taki związek ma perspektywy? W niniejszej książce chcę dać odpowiedzi na te pytania.