Celem pracy było przedstawienie rozwoju historiografii dziejów społecznych w kontekście teorii rewolucji naukowych T. Kuhna. Wychodząc z założenia o pragmatycznej strukturze współczesnej nauki badania przywiodły do konkluzji o istnieniu, w powojennej angielskiej historii społecznej, dwóch rywalizujących meta-paradygmatów: modernistycznego i postmodernistycznego. Zostały one w pracy szczegółowo przeanalizowane, a analiza samej praktyki historiograficznej, jaka ma miejsce w środowisku historyków angielskich, dowiodła dominacji antropologicznie ukierunkowanych badań historycznych, co zgodnie z terminologią Kuhna można nazwać zwycięstwem paradygmatu (postmodernistycznego).