Autor podjął zagadnienie analizowane w literaturze przedmiotu, ale w Polsce dotychczas nieobecne. Postarał się rozpatrzyć grę w szachy w bardzo szerokim aspekcie kultury średniowiecznej Europy, szerszym i bardziej wszechstornnym niż w dotychczasowym piśmiennictwie. Poza wstępem, zakończeniem i obszerną bibliografią 9w której na pozytywną ocenę zasługuje bogaty, wielojęzyczny zestaw źródeł) praca składa się z pięciu rozdziałów omawiających miejsca gier planszowych w wychowaniu rycerskim, symboliczne i rozrywkowe wykorzystanie szachów i gier z grupy tabula w życiu władcy, funkcjonowanie gier na szachownicy w życiu możnowładztwa i rycerstwa, gry planszowe i ludzkie namiętności, wreszcie krytykę gier w szachy wypowiadaną przez duchownych i świeckich myślicieli średniowiecznych.