Kazali na siebie czekać aż pięć lat, ale wracają w wielkim stylu - z płytą, na której niemal każdy kawałek to materiał na wielki hit. Bracia Golec zmienili się, dojrzeli i nagrali album najlepszy z dotychczasowych. Wydaje się, że powstał on na bazie sprawdzonych składników, tych samych, które wyniosły 10 lat temu ich debiutancki krążek na szczyty list przebojów. Ale to pozory. . . Ta płyta pokazuje, że Golec uOrkiestra poszła krok dalej, zarówno pod względem aranżacyjnym, jak i kompozycyjnym. Rewelacyjna - tym razem dużo bardziej nośna - sekcja dęta, muzycznie wysmakowane góralskie wtręty (zaaranżowane jednak całkiem inaczej, niż do tej pory), wyszukana perkusja i liczne nawiązania stylistyczne, genialnie zagrane i zaśpiewane - a wszystko to zaprawione typową dla Golców pozytywną energią, poczuciem humoru i łobuzerskim puszczaniem oka. Bracia bawią się muzyką, a jednocześnie jakby od niechcenia produkują same przeboje, z których każdy dopracowany został pod względem aranżacyjnym co do najdrobniejszego szczegółu. `Góralskiego tanga` łączącego zawadiackie zaśpiewy ze skrzypcami i akordeonem nie powstydziłby się sam Carlos Garder, obok niego elektryzująco szalone bałkańskie `Czar mi daj`, czy niespotykanie na muzycznym rynku czarno swingująca trąbka w stylu Amstronga (`Wujek Louis Song`. . . )Chwila wytchnienia przy przepięknej `Kołysance dla Tosi` napisanej dla córeczki Łukasza i Edyty Golców. Za chwilę zaś humorystyczne `Koniakowskie stringi`, a potem jeszcze przebojowe, naładowane pozytywną energią `Pięknie jest`. Ta płyta nie ma słabych momentów. Choć tak bardzo zróżnicowana - Piątka udowadnia, że pięć lat milczenia Golec uOrkiestra wykorzystała do maksimum. Strach pomyśleć, co będzie przy szóstce. . . (EMI)