Rozważania nad możliwością charakterystycznej dla współczesnych społeczeństw zachodnich emancypacji od władzy. Autorka koncentruje się na właściwym dla tej koncepcji sposobie łączenia namysłu nad dotychczasowymi dziejami (dociekania genealogiczne) z refleksją dotyczącą możliwej formy uwalniania się od określonych typów zależności i tego, jakie grupy emancypacyjne byłyby w stanie zrealizować to zadanie.
Perspektywa sformułowania pozytywnej propozycji przebudowy świata polityki, ekonomii czy przekształcenia relacji społecznych bywa podawana w wątpliwość przez niektórych współczesnych filozofów. Ci zaś, którzy są przekonani, że współczesne myślenie nie utraciło zdolności tworzenia takich projektów, przyznają samej emancypacji dość szczególny status, nieporównywalny z jej miejscem w dawniejszej filozofii.
Autorka nie tylko dokonuje przeglądu aktualnych poglądów filozoficznych, lecz także wskazuje na silne zależności istniejące między danym sposobem ujmowania historii a odpowiadającym mu typem myślenia o emancypacji i właściwym jej podmiocie. Wyjątkowe miejsce współczesnego dyskursu emancypacyjnego, a przede wszystkim nierozerwalny związek dzisiejszej myśli emancypacyjnej z bardzo szczególnym rodzajem refleksji nad przeszłością, czyli genealogią, stanowi główny obszar jej zainteresowań.