Szkoła stoi na progu istotnych zmian, których głównym powodem są m.in. nowe oczekiwania uczniów sygnalizujących potrzebę zrozumienia celowości podejmowanych działań, szacunku dla ich autonomii i traktowania jak partnerów w pracy nad ich osobistym rozwojem. Uczniowie wolą - i potrafią - brać odpowiedzialność za własny rozwój, niż podporządkowywać się procedurom narzucanym z zewnątrz i odbieranym przez nich jako zbędne oraz pozbawione sensu. Szkoła w związku z tym powinna powoli odchodzić od nauczania i zdecydowanie sprzyjać organizacji przestrzeni do uczenia się uczniów.
Książka stanowi próbę odpowiedzi m.in. na następujące pytania:
- Jaka jest różnica między nauczaniem a uczeniem się?
- Dlaczego uczniowie się (nie) uczą?
- Jakie metody aktywizujące i rozwijające można stosować w pracy wychowawczej oraz jak wpływają one na samodzielność i wzrost odpowiedzialności uczniów?
- Jaka jest rola dyrektora szkoły w rozwoju kompetencji kluczowych dla organizacji uczenia się uczniów?