Naszym celem było przedstawienie struktur głównych polskich partii politycznych w ujęciu porównawczym oraz skonfrontowanie ich z teoretycznymi modelami organizacyjnymi partii, stworzonymi na podstawie badań demokracji zachodnich.

W przeprowadzonej analizie wykorzystaliśmy schemat, w ramach którego wyodrębniono podstawowe płaszczyzny organizacyjne partii: członków i zrzeszające ich podstawowe jednostki organizacyjne, struktury średnich szczebli, centralne struktury partii oraz struktury zrzeszające przedstawicieli partii w obszarze władzy publicznej (głównie frakcji parlamentarnej). Umożliwiło to określenie, która z wewnętrznych płaszczyzn partyjnych odgrywa najważniejszą rolę w strukturze organizacyjnej ugrupowania. Ustalenie, na którym poziomie spoczywa ciężar funkcjonowania partii, znacznie ułatwiło rozpoznanie typów (modeli), jakim odpowiadają, czy raczej do jakich się zbliżają struktury polskich partii.
Ze wstępu