Mózgowa angiopatia amyloidowa w krowotokach mózgowych to pierwsza w Polsce całościowa monografia tego zagadnienia. Pracę ilustruje bogaty materiał zdjęciowy, który ukazuje wszystkie rodzaje naczyń mózgowych zajętych przez ß-amyloid.
Mózgowa angiopatia amyloidowa (cerebral amyloid angiopathy, CAA), inaczej określana jako kongofilna angiopatia amyloidowa (congophilic amyloid angiopathy), jest chorobą, w której dochodzi do odkładania się białka ß-amyloidu w ścianach tętnic małego i średniego kalibru, zlokalizowanych w oponach miękkich, korze mózgowej i okolicach podkorowych, oraz w ścianach naczyń kapilarnych i żylnych. Jest drugą po miażdżycy pod względem częstości występowania przyczyną nieurazowych krwotoków mózgowych, ale również udarów niedokrwiennych mózgu, przemijających ataków niedokrwiennych, leukoencefalopatii typu Binswangera, zmian typu guza rzekomego. CAA często wspłółistnieje z chorobą Alzheimera, otępieniem z ciałami Lewy’ego czy zespołem Downa. Wyróżnia się postacie sporadyczne i rodzinne CAA. CAA występuje z częstotliwością 30–40 przypadków na 100 000 całej populacji rocznie.
W pracy przedstawiono wyniki prowadzonych od 11 lat badań kliniczno-radiologiczno-neuropatologicznych u chorych z samoistnymi krwotokami śródmózgowymi w przebiegu mózgowej angiopatii amyloidowej, hospitalizowanych w II Klinice Neurologicznej Instytutu Psychiatrii i Neurologii, zmarłych z powodu krwotoków mózgowych samoistnych, u których wykonano badanie sekcyjne ogólne i mózgu w latach 1993–2012.