Adam Chmielowski, wybitny malarz, w pewnym momencie swojego życia porzucił sławę, wernisaże i galerie, aby bez reszty oddać się służbie najbiedniejszym.W ludziach biednych, chorych, o smutnych twarzach odnalazł to, czego bezskutecznie szukał przez całe życie – Jezusa Chrystusa.
W okresie odchodzenia od sztuki, literatury i teatru w tej właśnie postaci Karol Wojtyła znalazł szczególne duchowe oparcie i wzór radykalnego wyboru drogi powołania. Napisany przez niego utwór Brat naszego Boga, a zekranizowany przez Krzysztofa Zanussiego, ukazuje właśnie dramat dojrzewania do miłości bliźniego głównego bohatera, przemiany artysty w Bożego sługę. Życie św. Brata Alberta najlepiej i najcelniej podsumowują słowa Jana Pawła II: „Naśladowca św. Franciszka z Asyżu, człowiek niezwykłej duchowej głębi, a nade wszystko sługa ubogich, najbardziej upośledzonych. Szary Brat przeszedł ulicami Krakowa dobrze czyniąc, dając świadectwo Ewangelii Jezusa Chrystusa, opowiadając całym swoim życiem osiem błogosławieństw – nie słowami, ale życiem”.