Praca poświęcona jest odczytaniu wizerunku kobiety, jaki kreowało polskie czasopiśmiennictwo Królestwa Polskiego XIX i XX wieku. Autorce udało się trafnie uchwycić ów wizerunek, a przede wszystkim to, jak zmieniła się mentalność całego polskiego społeczeństwa, a nie jak można sądzić, tylko stosunek mężczyzn do kwestii kobiecej. Analizuje prawa kobiet oraz poglądy polskich pisarzy i dziennikarzy tamtej epoki na temat miejsca i roli kobiet w życiu prywatnym i społecznym. Poglądy te oscylowały między odsyłaniem kobiet do pieleszy domowych a spojrzeniem na potrzebę ich edukacji i uczestnictwa w życiu społecznym. Praca napisana jest z pasją, a zarazem dystansem, bez zbytniego zachłystywania się ruchami feministycznymi i zbędnej egzaltacji. Niejako na marginesie podejmuje ważne kwestie wychowawcze, społeczne i patriotyczne. Z recenzji prof. dr. hab. Zenona Jasińskiego