Włodzimierz Kapczyński (1929–2018) – w 1947 r. organizator grupy Związek Walki z Komunizmem, w 1948 r. aresztowany, skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Katowicach na 7 lat więzienia, osadzony w Sosnowcu-Radosze, Wronkach, Potulicach, Raciborzu, Obozie Pracy Więźniów w Jelczu, zwolniony w 1953 r. na mocy amnestii. Od września 1980 r. w „Solidarności”; przewodniczący Komisji Zakładowej w Budostalu-4; w lipcu i grudniu 1981 r. delegat na I i II Walny Zjazd Delegatów (województwa katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, członek Zarządu Regionu, delegat na I Krajowy Zjazd Delegatów, pracownik biura informacji i działu poligrafii. Od 1981 r. członek Związku Solidarności Polskich Kombatantów; współtwórca Związku Więźniów Politycznych PRL.
13 grudnia 1981 r. internowany w Ośrodku Odosobnienia w Katowicach, Jastrzębiu-Szerokiej i Uhercach, zwolniony w lipcu 1982 r. W latach 1982–1989 członek Regionalnej Komisji Wykonawczej, do końca 1988 r. szef kolportażu na północno-wschodnią część Regionu, organizator podziemnej poligrafii, m.in. druku pism „Regionalny Informator Solidarności”, „Głos Śląsko-Dąbrowski”, a także książek. W lutym 1989 r. uczestnik II Zgromadzenia Działaczy „Solidarności” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu-Polanie.
W 2007 r. odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Odrodzenia Polski, a w 2016 r. – Krzyżem Wolności i Solidarności.