Autor w swoich tekstach wznosił się ponad osobiste zatargi i doraźne dysputy, spierał się zaś o postawy i idee. Był mistrzem dla kilku pokoleń Polaków. Dumania pesymisty czytane po przeszło 125 latach to nie tylko tekst, w którym dostrzec możemy źródła naszej współczesności, to wciąż miara świetnego pisarstwa, wzór felietonistyki, która nie mając nic wspólnego z impresyjnością i pustą grą słów, zbliża się do filozoficznego eseju.