Dawne lata, dawne dni...

Mamy przed sobą opowieść mówiącą o niedługim czasie (czerwiec 1939–marzec 1945), ogarniającą tragiczne dla nas lata i znaczną połać naszego kraju, która rozpoczyna się i kończy w Trzemesznie – miasteczku rodzinnym Autora.
Niezwykła to opowieść, bo napisana już przez emeryta, który potrafił przywrócić dokładnie obrazy i doznania z przeszłości, jakie widział i jakich doświadczył, oczami i rozeznaniem kilkunastoletniego chłopca.
A obrazy te, najczęściej tragiczne, przedstawia tak plastycznie, językiem odpowiadającym wówczas jego wiekowi, że powstał szczególny dokument tamtych lat, oddający dogłębnie klimat i grozę atmosfery i sytuacji, w jakich się kolejno znajdował wraz ze swymi najbliższymi. Te szczegóły dni codziennych, zarejestrowane we wrażliwej umysłowości młodego człowieka, w wyjątkowo sugestywny sposób przedstawiają cały dramat naszego Narodu, przeznaczonego przecież przez najeźdźcę do fizycznej likwidacji w następnej kolejności po Żydach.
Język narracji jest żywy, obrazowy, a lakoniczny, niepozbawiony przy tym ironii i czasem wisielczego humoru. Wspaniała opowieść, zwłaszcza dla młodzieży nie znajdującej obecnie odniesienia swoich problemów. Wyjątkowy przykład odpowiedzialnych zachowań chłopca, który nie mógł się mylić, bo to mogło kosztować nawet życie.
Zdzisław Goździewski
Przewodniczący Środowiska Warszawskiego Światowego Związku Żołnierzy AK Okręg Bydgoszcz

Od Autora:
Pisząc wspomnienia, chciałem nawiązać do minionych czasów. Chciałem ze swego punktu widzenia dać świadectwo o ówczesnej młodzieży, której byłem przedstawicielem. Może tą drogą uda mi się przekazać choćby cząstkę ducha tamtych lat.
Szanownemu Czytelnikowi ręczę za szczerość moich opowiadań.
Lech Jan Weiss

O Autorze:
Lech Jan Weiss – ur. 1926 r. w Trzemesznie. W grudniu 1939 roku wraz z matką i rodzeństwem został wysiedlony do Generalnej Guberni. W latach 1941–1944 pracował w Nadleśnictwie Łucznica w powiecie garwolińskim, służąc jednocześnie w placówce zrzutowej Armii Krajowej. W 1944 roku uzyskał małą maturę, zdając eksternistycznie egzaminy na tajnych kompletach w Garwolinie. Rok później powrócił do Trzemeszna i tam zdał maturę. W 1950 roku na Wydziale Elektrycznym Oddziału Radiowego Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu zdobył stopień inżyniera elektryka w zakresie radiotechniki. Pracował jako technik w Polskim Radiu w Poznaniu, w 1950 roku został asystentem w Szkole Inżynierskiej. W 1958 roku uzyskał na Politechnice Poznańskiej stopień magistra, a w 1965 roku doktoryzował się w specjalności miernictwo numeryczne na Wydziale Łączności Politechniki Wrocławskiej. Habilitował się na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. W latach 1974 – 1981 był dziekanem Wydziału Telekomunikacji i Elektrotechniki Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy. W 1984 roku uzyskał tytuł profesora. Jest autorem wielu publikacji naukowych, podręczników uczelnianych i patentów. W latach 1981–1984 był członkiem Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W 1996 roku przeszedł na emeryturę. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, tytułem Zasłużonego Nauczyciela, Złotą Odznaką Zasłużonego Pracownika Łączności i innymi.

PATRON:
Dobroni.pl