Nim trafimy na gąsawskie strychy, musimy poznać problemy filozofii i antropologii kulturowej, historiografii, socjologii, archeologii, semiotyki itd. związane z czasem, przestrzenią, pamięcią jednostkową i społeczną, narracją, rzeczami w ich funkcjach utylitarnych i znakowych, następnie z domem jako jednym z kluczowych symboli kultury. Dopiero po takim przygotowaniu – wskazaniu, że praca dotyczy pozornie tylko „miejsc nieistotnych”, rzeczy bezużytecznych i zapomnianych – autorka oprowadza nas po owych strychach w Gąsawie. (…) Autorka przedstawiła materiały z własnych badań etnograficznych przeprowadzonych w swych rodzinnych stronach z perspektywy przybysza, który wraca do Gąsawy jako badacz po kilku latach studiów.

Z recenzji prof. dr. hab. Zbigniewa Libery