Autor postawił sobie za cel przyjrzenie się fenomenowi wielonarodowościowej monarchii nie z punktu widzenia jej dziejów, ale ich funkcjonowania w pamięci zbiorowej. Przeanalizował w tym celu teksty historyczne, publicystykę i literaturę piękną, śledząc interpretację wybranych problemów. Autor dochodzi do wniosku, że poczucie wyjątkowości austro-węgierskiej wielokulturowości i wieloetniczności jest raczej wynalazkiem współczesności.

Koedycja z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk