om upamiętniający setną rocznicę pierwszego wydania „Kursu językoznawstwa ogólnego” Ferdinanda de Saussure’a, która przypadła w 2016 roku. Zaprezentowane w nim treści uznawane są do dziś za fundament myśli strukturalistycznej i współczesnego językoznawstwa. Można stwierdzić, że myśl de Saussure’a zrewolucjonizowała humanistykę XX wieku, stając się jedną z zasadniczych perspektyw myślenia o człowieku, świecie, tym co uniwersalne, jak i jednostkowe.

Monografia dzieli się na trzy zasadnicze części: pierwszą stanowią teksty poświęcone teorii semiologicznej de Saussure’a, na drugą składają się artykuły dotyczące kwestii językoznawczych i literaturoznawczych. Na końcu zgromadzono szkice autorów podejmujących próbę zestawienia myśli lingwisty ze stanowiskami filozofów, antropologów czy socjologów, tym samym wpisując je w szerszy kontekst, a także szkice prezentujące możliwość aplikacji koncepcji de Saussure’a (i nią inspirowanych) do rzeczywistości kulturowej, pozajęzykowej. Tak zakreślona problematyka pozwala na nowe spojrzenie na spuściznę genewczyka, podejmuje problem jej aktualności i recepcji ulokowanej na wielu płaszczyznach: semiologii, ale także językoznawstwa, literaturoznawstwa, filozofii, socjologii i kulturoznawstwa.