Praca jest przykładem inteligentnie pomyślanej i zrealizowanej socjologii współczesności, która zwracając się ku historii, antropologii, politologii czy kulturoznawstwu, nawiązuje do ogólniejszej refleksji nad kulturą oraz nad zmieniającym się nieustannie światem, gdzie pamięć staje się instrumentem zabawy, a zabawa nie może obejść się bez „miejsc pamięci".
Książka odsłania kulisy socjologicznych zmagań z materią skomplikowanego związku przenikniętej metakulturą współczesności z problemem pamięci kulturowej, tradycji i stosunku do przeszłości.
To kawał świetnej naukowej roboty i autorom należą się gratulacje. Efekt ich solidnej pracy daje wielką satysfakcję czytelniczą, a co najważniejsze prowokuje do zastanowienia się, w jakim miejscu znaleźliśmy się – na równi zakorzenieni w lokalności i funkcjonujący w Sieci – w końcu pierwszej dekady XXI wieku.