White bada, w jaki sposób najważniejsi myśliciele, od starożytności po dzień dzisiejszy, podchodzili do zagadnienia szczęścia: ukazuje nam historię tego pojęcia, począwszy od Platońskiego pojęcia harmonii duszy i Arystotelesowskiego ujęcia szczęścia bądź realizacji siebie jako celu życia etycznego aż po ideę oglądania boskiej istoty, wokół której zbudował swą etykę święty Tomasz z Akwinu, rachunek hedonistyczny Benthama i współczesne pojęcie preferencji, osadzone w teorii decyzji. W jego pracy odnajdujemy też sceptycyzm co do samej możliwości utworzenia pełnego i spójnego pojęcia szczęścia, wyrażony w pismach Nietzschego i Freuda. Całą pracę White’a wyróżnia odniesienie pytania o szczęście do najważniejszych zagadnień z dziedziny etyki i filozofii praktycznej.
Książka zawiera przegląd podstawowych zagadnień dotyczących koncepcji szczęścia w filozoficznej myśli Zachodu od starożytności po wiek XX. Kluczowe pytania stawiane w książce to m.in.: Czym jest szczęście? Czy szczęście powinno odgrywać tak dominującą rolę w naszym życiu? Jak możemy sobie poradzić z konfliktami pomiędzy różnymi sprawami, które czynią nas szczęśliwymi? Autor ujmuje zagadnienie szczęścia w odniesieniu do centralnych problemów etyki i filozofii praktycznej grupując je wokół sześciu osi problemowych:
- konflikty, perspektywy i identyfikacja szczęścia;
- przyjemność, hedonizm i miara szczęścia;
- szczęście jako struktura i harmonia;
- moralność, szczęście i konflikt;
- szczęście, fakt i wartość;
- działanie bez koncepcji szczęścia.
Książka stara się zaprezentować całość problematyki omawiając wyczerpująco poszczególne zagadnienia poprzez reformowanie poglądów znanych filozofów oraz dyskusji pomiędzy nimi, ze szczególnym uwzględnieniem starożytności, zwłaszcza Platona i Arystotelesa. Poza starożytnością Autor najchętniej czerpie z klasyki filozofii nowożytnej zarówno kontynentalnej jak i anglosaskiej.