Tadeusz Olszański, znakomity dziennikarz, pisarz i tłumacz, w najnowszej autobiografii, po swym opus magnum „Kresy kresów, Stanisławów” oraz „Stanisławów jednak żyje”, kontynuuje swoją historię od roku 1945 aż do dnia dzisiejszego. 
Książka ta niczym film, prowadzi nas kadr po kadrze przez najciekawsze zdarzenia sportowe, polityczne i kulturalne ostatnich 70 lat. Główne role dostały tutaj godne podziwu postacie z całego świata, z którymi autor spotykał się i przyjaźnił przez lata, a fabuła prowadzi nas przez kolorowe życie Tadeusza Olszańskiego, w tym takie momenty, jak wyjazd na 6 Igrzysk Olimpijskich, na których był korespondentem, czy relacje z Jugosławii w trakcie rozpadu tego kraju.
Sporą uwagę poświęca w swojej opowieści również sprawom węgierskim, od literatury, przez politykę, po kuchnię. To właśnie dzięki zamiłowaniu autora do tego kraju możemy poznawać go z różnych stron poprzez przekłady Tadeusza Olszańskiego.
We wszystkich dziedzinach, których dotknął był niezwykle ceniony, za co został uhonorowany wieloma wspaniałymi nagrodami, takimi jak:
•    Najlepszy dziennikarz sportowy minionego stulecia (w kategorii prasa), w plebiscycie Klubu Dziennikarzy Sportowych oraz „Przeglądu Sportowego”, wrzesień 2021; 
•    Grand Prix Fair Play UNESCO za całokształt działań, październik 2016;
•    Złoty Wawrzyn Olimpijski za książkę "Osobista historia olimpiad", 2001; 
•    oraz wiele innych.
Książka „Było, minęło, zostało w pamięci” to historia życia znakomitego dziennikarza i wybitnego człowieka, opisana w sposób lekki, dowcipny, a kiedy trzeba również krytyczny.
***
Tadeusz Olszański - dziennikarz, pisarz, tłumacz, urodził się 28 sierpnia 1929 r. na Kresach, w wówczas polskim Stanisławowie (dziś ukraiński Iwano-Frankiwsk). 
Pierwsze lata życia spędził w wielonarodowościowym tyglu. Ojciec, miejscowy lekarz, był Polakiem, matka pochodziła z dumnego, szlacheckiego, węgierskiego rodu Siménfalvych. 
Jesienią 1943 r. rodzina przedostała się na Węgry, gdzie do marca 1944 r. i wkroczenia Niemców do Budapesztu uczęszczał do polskiego gimnazjum w Balatonboglár. Po 1945 r. Olszańscy osiedlili się w Opolu, a Tadeusz po uzyskaniu matury przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1952 r. ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa UW. 
Był jednym z najbardziej aktywnych dziennikarzy sportowych, relacjonował sześć Igrzysk Olimpijskich. Przez wiele lat kierował działem sportowym w „Sztandarze Młodych”, był zastępcą redaktora naczelnego „Sportowca”, zastępcą redaktora naczelnego redakcji sportowej TVP, kierował działem olimpijskim wydawnictwa KAW. 
Jego wielką pasją jest literatura węgierska, przetłumaczył ponad czterdzieści powieści i dramatów, w tym kultową powieść dla młodzieży "Chłopcy z Placu Broni" Ferenca Molnára. 
W latach 1986–1990 był dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej na Węgrzech, w latach 1990–1994 korespondentem Polskiego Radia i Telewizji na Węgrzech i w Jugosławii. 
Po powrocie do kraju na stałe związał się z tygodnikiem „Polityka”, z którym do końca aktywności zawodowej współpracował jako dziennikarz sportowy, a także komentator wydarzeń na Węgrzech i na Bałkanach. 
Jest autorem wielu książek o tematyce sportowej, politycznej, a także kucharskiej.