Na początku lat 90 książki Henryka Pająka były jednym z pierwszych które przedstawiały żołnierzy podziemia antykomunistycznego na Lubelszczyźnie. Po wielu latach zostają one wznowione. Głównym bohaterem prezentowanego tomu jest por. Jan Leonowicz Burta". Był jednym z najbardziej zasłużonych żołnierzy antykomunistycznego podziemia w powojennej Polsce. Walczył z okupantami niemieckim i sowieckim oraz z ukraińskimi nacjonalistami z UPA. Zginął 9 lutego 1951 r. w miejscowości Nowiny na Lubelszczyźnie w zasadzce zorganizowanej przez UB jako jeden z ostatnich dowódców partyzantki Okręgu Zamojskiego Zrzeszenia WiN.
W latach 1947-1951 działał w strukturach Samodzielnego Obwodu Zrzeszenia WiN Tomaszów Lubelski. Pełnił funkcję dowódcy patrolu leśnego wykonującego akcje zbrojne wymierzone przeciwko członkom PZPR, milicjantom, ubeckim konfidentom oraz pospolitym bandytom. Ponadto grupa przeprowadziła wiele akcji bojowo-dywersyjnych oraz toczyła potyczki z grupami operacyjnymi UB, MO i KBW.
Jan Leonowicz Burta" został zabity 9 lutego 1951 r. w zasadzce zorganizowanej przez UB we wsi Nowiny. Jego zwłoki przewieziono do Tomaszowa, gdzie przez dwa tygodnie wystawione były przed siedzibą UB na widok publiczny, a następnie pochowano w nieznanym miejscu. W książce znajdziemy szereg dokumentów dot. działalności Burty" i jego towarzyszy broni