Patogeneza, rozpoznawanie i leczenie łuszczycy to główne zagadnienia nowego podręcznika, który ułatwi szybszą diagnostykę i skuteczną terapię tej trudnej dermatozy wymagającej interdyscyplinarnej współpracy. Prezentujemy jeden z rozdziałów książki, która już jest dostępna w sprzedaży.
Łuszczyca dotyczy ok. 2% populacji w Europie. Postęp w poznaniu jej patogenezy oraz coraz większa świadomość zdrowotnych i psychospołecznych konsekwencji wymusza na lekarzach stałe doskonalenie, aktualizację wiedzy oraz interdyscyplinarną współpracę, m.in. z reumatologami, kardiologami, psychiatrami i lekarzami rodzinnymi, tak aby służyć chorym, nie tylko skutecznie ich lecząc, lecz także stosując właściwą, spersonalizowaną profilaktykę powikłań narządowych i następstw psychicznych tej częstej choroby.

Aby ułatwić Czytelnikowi szybkie dotarcie do poszukiwanej informacji, każdy rozdział podręcznika „ABC łuszczycy. Łuszczyca w pytaniach i odpowiedziach” pod redakcją prof. Romana Nowickiego i dr hab. Anety Szczerkowskiej-Dobosz, stanowi odrębną całość, opatrzoną najważniejszym i aktualnym piśmiennictwem.

Wybór metody leczenia łuszczycy zależy od wielu czynników. Wśród nich najważniejszą rolę odgrywa postać choroby i jej ciężkość. Postacie łagodne, do których zgodnie z rekomendacjami ekspertów Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego zalicza się chorych z PASI ? 10, BSA< 10% oraz DLQI ? 10, należy leczyć preparatami miejscowymi. Leczenie miejscowe jest stosowane także jako uzupełnienie terapii ogólnej lub fototerapii – metod wykorzystywanych w leczeniu umiarkowanych i ciężkich postaci łuszczycy.