Puszczający krewkę

Gdy cię już nie widzę,
o miłości rozpisuję się.
Teraz już wiem, że
serce to nic innego
jak zużyty autobus pełen pasażerów.
Z człowieka ma jedynie
włosowate naczynia,
jamę pełną przetworzonego jedzenia.


„Puszczający krewkę” to zbiór wierszy będących osobistym i refleksyjnym przekazem. Autorka porusza w utworach trudne tematy związane z cierpieniem, byciem nieakceptowanym, szukaniem nadziei. Opisywana przez nią codzienność jest wypełniona strachem i przemocą, naznaczona walką, a samo życie rozumiane jest jako zbiór okoliczności.
Karolina Kaczkowska w wyrafinowany sposób uwydatnia doznania nie tylko ducha, ale też ciała, kładąc akcent na fizjologię, biologiczność i odsłonięcie fizycznej głębi, w której wybrzmiewa „pomruk organów” człowieka.
Wydobywając na wierzch w warstwie języka pojęcia związane z organicznością i cielesnością, Autorka wprowadza Czytelnika w świat wewnętrznych przeżyć, należących do jednostki wyobcowanej i przytłoczonej marnością otaczającej rzeczywistości.