„Żywot człowieka rozbrojonego” to książka powstała z zapisków autora zebranych jeszcze w więzieniu. Piasecki przechował notatki przez lata okupacji i po zniszczeniu znacznej części dowiózł resztę do Anglii. Zrekonstruował powieść dopiero w 1957 roku, a opublikował w 1962. Bohaterem tej bogatej w wątki autobiograficzne książki jest młody weteran walk o niepodległość po pierwszej wojnie światowej. Po zwolnieniu z wojska zostaje pozostawiony samemu sobie – nie ma pracy, domu ani środków do życia. Zmuszony jest walczyć o przetrwanie na ulicach obcego miasta. Żywot tego „rozbrojonego” człowieka prowadzi go przez ohydne piwnice, spelunki, karczmy, meliny, domy publiczne, studio zdjęć pornograficznych, fałszerstwo czeków i sprzedaż tychże aż do więzienia.