Rodzina odgrywa kluczową rolę w prawidłowym rozwoju dziecka. Liczne badania pokazują, że w wyniku uogólnienia doświadczeń wyniesionych z domu rodzinnego kształtuje się obraz własnej osoby, hierarchia wartości oraz postawy życiowe młodego człowieka.
Rodzina jest najważniejszym elementem kształtowania więzi społecznych dziecka. Członkowie rodziny tworzą jego najbliższe środowisko i są osobami najbardziej znaczącymi w pierwszych latach życia dziecka. Na podłożu interakcji społecznych dzieci z rodzicami i rodzeństwem rozwijają się postawy i zachowania w stosunku do ludzi, rzeczy, zjawisk i życia w ogóle. One też decydują o przyszłych wzorcach przystosowania (Cudak 2010, s. 157).
Jako ramy teoretyczne badań własnych opisanych w niniejszej książce wykorzystano teorię przywiązania oraz wybrane koncepcje postaw rodzicielskich. Zarówno w jednym, jak i drugim ujęciu bardzo mocno akcentowany jest bowiem wpływ rodzica na rozwój dziecka. Duże znaczenie ma też fakt, że dostępne są narzędzia do pomiaru postaw rodzicielskich i stylów przywiązania.
W książce przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w ramach seminarium licencjackiego w Katedrze Nauk o Rodzinie Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Śląskim. Badania pokazują pewne zależności między rodziną pochodzenia a funkcjonowaniem dziecka w życiu dorosłym.
Monografia składa się z dwóch części. W pierwszej poddano analizie postawy rodzicielskie i ich związek z funkcjonowaniem psychospołecznym potomstwa w życiu dorosłym (takie sfery, jak: cechy osobowości, decyzja o małżeństwie, percepcja własnej cielesności). W części drugiej zaś rozpatrzono związek między stylami przywiązania a sposobami wyrażania uczuć i cechami osobowości dorosłego dziecka.