Skąpiec to jedna z najlepszych i najzabawniejszych komedii Moliere'a, która należy także do "żelaznego repertuaru" większości teatrów. W utworze tym komediopisarz prowadzi z czytelnikiem swoistą, zaskakującą grę balansując między komizmem a tragizmem. Moliere potrafi rozśmieszać do łez a równocześnie ukazać smutną, a nierzadko przerażającą prawdę o nas samych. Skąpiec jest, tak naprawdę, komedią o człowieku ogarniętym chorobliwą manią bogacenia się, posiadania majątku za wszelką cenę. A cena to naprawdę wysoka - zniszczone więzy rodzinne i samotność. Tytułowy bohater, Harpagon przestaje być komiczny, w scenach, które pokazują go jako ojca. Skąpstwo doprowadziło go do nie liczenia się z uczuciami swoich dzieci, córka i syn przeszkadzają mu w realizacji planów, a ich utrzymanie jest kosztowne. Co za tym idzie, Harpagon nienawidzi swoich dzieci i chce się ich pozbyć. W tym celu snuje małżeńskie plany - córkę wyda za każdego, kto weźmie ją bez posagu, syn powinien się ożenić ze starszą i odpowiednio bogatą wdową. Komedia ta uzyskuje więc całkiem niewesołe oblicze, jako studium tyranii i przemocy w rodzinie, a także skrajnego materializmu. I kto wie, czy właśnie nie to odczytanie jest najbardziej interesujące i aktualne dla współczesnego czytelnika. Jeśli ubierzemy Harpagona w elegancki garnitur, a siedemnastowieczny Paryż zamienimy na przykład na miasto X początku naszego wieku, to może się okazać, że Skąpiec nic nie stracił na swej aktualności.

Prawdziwą burzę rozpętał w 1664 r. Świętoszek (wystawiony przed królem, publicznie w 1669 r.) będący atakiem na powszechną w XVII-wiecznej Francji obłudę religijną, co doprowadziło w efekcie do zakazu wystawiania sztuki.

Mizantrop to dzieło wielowymiarowe, którego odczytanie jest możliwe na kilku poziomach. Mizantrop jest bowiem satyrą na XVII-wieczne salony, komedią charakterów oraz dramatem o nieszczęśliwej miłości. Jako satyra, Mizantrop jest znakomitym dokumentem epoki, obrazem życia arystokracji za panowania Ludwika XIV. Jako komedia charakterów, sztuka prezentuje galerię mistrzowsko przedstawionych typów ludzkich.

Mieszczanin szlachcicem to jedna z najsławniejszych i najśmieszniejszych komedii Moliere`a a zarazem nieśmiertelne studium ludzkiego snobizmu. Główny bohater, mieszczanin Jourdain, postanawia dostać się do wyższych sfer. Gotów jest popełnić każdą niedorzeczność i głupstwo, aby tylko osiągnąć swój cel. Między innymi opłaca drogich nauczycieli, od których ze zdumieniem dowiaduje się, że przez 40 lat "mówił prozą". Jego mania grozi mu ruiną finansową oraz unieszczęśliwieniem najbliższych. Jednak dzięki rozsądnej żonie oraz determinacji córki i jej narzeczonego udaje się uniknąć najgorszego.