W rozprawie opisano łączliwość składniową ponad 30 adwerbiów limitatywnych i zaproponowano dla nich reprezentacje semantyczne. Ich ogólny podział został dokonany na podstawie kryterium semantyczno-składniowego. Wyróżniono zatem przysłówki intensyfikujące, komentujące takie jednostki, które same wyrażają wartości graniczne i z tego powodu są postrzegane jako nadmiarowe, redundantne, i przysłówki nieintensyfikujące, które z kolei podzielono na adwerbia finitywne i gradualne. Przysłówki finitywne nazywają granicę czasową niezależną od przebiegu akcji i są jedynym limitatorem w wypowiedzeniu, przysłówki gradualne zaś, w większości należące do stylu potocznego, precyzują stopień lub intensywność danej akcji. Szczegółowo zrelacjonowano problemy związane z ustaleniem zakresu pojęcia przysłówek, a także pochylono się nad pojęciem granicy, które, mimo iż wielokrotnie opisywane w literaturze filozoficznej, nie zostało należycie opracowane językoznawczo.