Głównym bohaterem jest Stefan. Nagle i bez zapowiedzi znalazł się w innej rzeczywistości. Otoczenie się nie zmieniło. Tylko on utracił fizyczne ciało, zyskując nowe, niemal bajkowe możliwości. Z uczestnika świata M stał się jego obserwatorem. Nie odbiera typowych wrażeń sensorycznych za pośrednictwem znanych oddziaływań fizycznych, lecz w inny, bardziej bezpośredni sposób. Poznaje nowe możliwości istnienia w nowej rzeczywistości. Może przenosić się w dowolne miejsce natychmiast. Mury i kraty nie stanowią dla niego przeszkody. Pozbawiony negatywnych odczuć fizycznych i wszelkich trosk bytowych bawi się swobodą ruchu bez ograniczeń. Po pewnym czasie zaczyna odczuwać brak kontaktu z żywymi ludźmi. Ogląda świat z dotychczas niedostępnej perspektywy, próbując bez rezultatu uczestniczyć w wydarzeniach. Stopniowo odkrywa możliwość oddziaływania na ludzi samą tylko myślą i rzutowaniem obrazów do umysłu człowieka.
Spotyka Anastazję, starszą kobietę zagubioną w tym samym stanie co on. Zdobywa jej zaufanie i staje się jej przewodnikiem po D. Anastazja ośmielona przez Stefana zaczyna penetrować rzeczy i zjawiska, których nie zaznała w M.
Zjawia się Ambroży, przewodnik zagubionych. Wspólnie ze Stefanem udaje im się przekonać Anastazję do wędrówki do stanu B, który jest celem wszystkich ludzi po zakończeniu ich pobytu w M. Anastazja odchodzi z Ambrożym, a Stefan znowu zostaje sam – to nie pora na niego: wyraźnie ma inny status niż Anastazja. Szybko zjawia się trzeci zagubiony: agnostyk Roman. Stefanowi z trudem udaje się go przekonać, że już nie żyje. Roman ochoczo zabiera się do zwiedzania miejsc, których był ciekawy. Obydwaj odkrywają telepatię i telekinezę. Wkrótce po Romana zgłasza się Ambroży i zabiera go ze sobą do B. Stefan znowu zostaje sam, ale nie na długo. Michał, jego osobisty przewodnik zabrał go do B. Tu przejmuje go Rafał, wprowadzając w zasady moralne obowiązujące i TU, i TAM. Stefan
otrzymuje zezwolenie na oglądanie, bez aktywnego uczestnictwa, prac w sesjach kilku kręgów i sfer. Specjaliści dyskutują tam nad rozwiązaniami problemów dotąd nierozwiązanych na Ziemi. Przekonuje się, że mimo szerokiego dostępu do Akaszy kierunek dyskusji prawie nie różni się od tych, które toczone są na Ziemi. Wnioski zostają zapamiętane, stają się elementem monad. Później, po kolejnym wcieleniu te zapiski ukryte w podświadomości staną się źródłem intuicji, olśnienia, genialnych rozwiązań. Gdy mija czas zezwolenia na pobyt w B, Stefan budzi się na łóżku szpitalnym, mając w pamięci to, co się wydarzyło.