ę książkę pisałem w okresie projektowania laboratorium twórczego programowania UBU lab ze świadomością, że tekst nie jest formą docelową. Stanowi jedynie komentarz i powinien być traktowany jako część większego projektu, czyli laboratorium, wykonanych w nim prac, współpracy, zebranego sprzętu, doświadczeń dzieł cyfrowych na natywnych platformach, a zatem aspektów trudnych do opisania jedynie słowami – elementów, które w myśl założeń laboratoryjnego modelu humanistyki pełnią istotne funkcje. Opisuję model uprawiania humanistyki, w którym to nie praca z tekstem przy biurku w bibliotece odgrywa główną rolę. Skupiam się na laboratorium, rodzimej kulturze cyfrowej i demonstruję pewien sposób jej badania i tworzenia.
Od autora

W monografii omówione zostaje laboratorium jako narzędzie pracy badawczej w humanistyce. Autor skupia się przede wszystkim na aspekcie przestrzeni, tworzenia zespołu badawczego oraz użytych narzędzi, a także wskazuje na aspekty praktyki i eksperymentowania jako istotne dla pracy laboratoryjnej. To nie teoretyczne rozważania, ale relacja z budowania laboratorium cyfrowego UBU lab, w którym badana jest kultura cyfrowa z użyciem metody platform studies i archeologii mediów. (…)
Przedstawione w książce tezy w środowisku naukowym niewątpliwie mogą wydawać się kontrowersyjne, przełamujące stereotypy i tradycyjne metody nauczania oraz prowadzenia badań naukowych. Dla innych autor jest wizjonerem, który naukowo, dzięki laboratorium, rejestruje zmieniający się cyfrowy świat.
Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Głowackiego

Piotr Marecki – kulturoznawca, wydawca, producent utworów cyfrowych. Pracuje na stanowisku profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 2013–2014 pracował jako postdoc na Massachusetts Institute of Technology. Mieszka w Krakowie.