Tadeusz Chabrowski, poeta i prozaik. Urodzony w 1934 roku w Złotym Potoku koło Częstochowy. Od 1961 roku na stałe mieszkający w USA. Debiutował w 1960 roku wierszami na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Publikował m.in. w „Nowym Wyrazie”, „Więzi”, „Odrze”, „Twórczości”, nowojorskim „Przeglądzie Polskim”, paryskiej „Kulturze”, londyńskich „Wiadomościach”. Jego wiersze były tłumaczone na języki niemiecki, litewski, węgierski i hiszpański. Dwukrotnie otrzymał Nagrodę Fundacji Kościelskich: w 1965 roku za tom „Lato w Pensylwanii” i 1971 roku jako jeden z autorów antologii „Słowa na pustyni”. Jest także laureatem amerykańskiej nagrody World of Poetry Press (1990). W 1993 roku otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Częstochowy. Za działalność społeczną w Brooklynie uhonorowany wyróżnieniem prestiżowego Seneca Club (1996). W 2010 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, nagrodą jubileuszową Ministra Kultury za całokształt dorobku oraz Nagrodą Literacką ZPPnO za najlepszą książkę rok 2010 dla pisarza na stałe mieszkającego poza Polską. W 2010 roku Tadeusz Chabrowski zadebiutował jako prozaik powieścią „Skrawki białego habitu”.