W kontekście całego dzieła Junga publikowane tu cztery seminaria poświęcone snom dzieci zajmują niewątpliwie poczesne miejsce, ponieważ chodzi tu o bogaty materiał wprowadzający w praktykę specyficznie Jungowskiej interpretacji marzeń sennych. Teoria archetypów objawia się tu w formie szczególnie sugestywnej wtedy, gdy - wspominane najczęściej już w wieku dojrzałym - sny dziecięce za sprawą szczególnej zażyłości dziecka ze światem praobrazów w znacznej mierze rugują na dalszy plan to, co w nich osobnicze, wysuwając na plan pierwszy bogactwo obrazów i sytuacji archetypowych.