Kronos 4/2009 Mit i przemoc

Legenda głosi, że 26 września 1940 roku, tuż przed swą samobójczą śmiercią w pokoju nr 4 na drugim piętrze hotelu „Francia” katalońskiego Portbou, Walter Benjamin przekazał towarzyszom podróży, wśród których była Henny Gurland, przyszła żona Ericha Fromma, niewielki kuferek z najważniejszymi rękopisami wraz z dyspozycją, aby trafił on do rąk własnych Theodora Adorno w Nowym Jorku, dokąd on sam nie miał już nadziei dotrzeć. Kilka miesięcy później podążająca śladem Benjamina Hannah Arendt wiozła do Ameryki ocalony w Paryżu manuskrypt jego eseju O pojęciu historii, wydany w 1942 przez Institute for Social Research. W tym czasie pewien magazynier paryskiej Bibliotheque Nationale o nazwisku Georges Bataille, przyjaźniący się z Benjaminem, pieczołowicie przechowywał rękopisy Pasaży, które jednak na swoje pełne wydanie musiały czekać jeszcze niemal czterdzieści lat po zakończeniu wojny. Ciało Benjamina na skutek pomyłki miejscowego policjanta (zapisał jego nazwisko jako imię) zostało pochowane na katolickim cmentarzu; po wojnie ekshumowane w nieznane miejsce, do dziś nie zostało odnalezione.