Marszałek i naczelny wódz w wojnie 1939 r, Edward Śmigły-Rydz należał do czołowych postaci Drugiej Rzeczypospolitej. Jego życie jest przykładem szybkiej kariery wojskowej i politycznej. Był świetnym mówcą, umiejącym znaleźć drogę do serc i umysłów słuchaczy. Przed 1939 r. cieszył się znaczącą - umiejętnie podtrzymywaną - popularnością zwycięskiego dowódcy, ale i polityka, który potrafi wyprowadzić kraj z najtrudniejszej sytuacji.
W ostatnich latach Drugiej Rzeczypospolitej odgrywał rolę pierwszoplanową i był zarazem postacią tragiczną. Po klęsce wojennej 1939 r. został niemalże powszechnie potępiony za opuszczenie oddziałów walczących na ziemi polskiej jeszcze przez ponad dwa tygodnie.
W momencie przekraczania granicy polsko-rumuńskiej na Czeremoszu miał kilka możliwości. Mógł powrócić do walczącej Warszawy i bronić jej wraz z innymi żołnierzami. Mógł polec na polu walki, jak wodzowie polscy Stanisław Żółkiewski czy Józef Poniatowski. Dróg tych jednak nie wybrał.