10 tańców polskich'' należy do nurtu utworów użytkowych inspirowanych folklorem regionu śląskiego i kaszubskiego. Ispiracja folklorem stała się dla Kompozytora impulsem do poszukiwania rozwiązań warsztatowych odpowiednich do oryginału: prostych, zarazem nie pozbawionych dobrego smaku, podkreślających różnorodność charakteru poszczególnych tańców (żywiołowość, grację, rubaszność), podnoszących walor artystyczny oryginału. Operując powtórzeniami, zmianą barwy rwących się, przeskakujących z instrumentu do instrumentu, z rejestru do rejestru motywów i melodii, dodając wstęp, czy zakończenie, - czyni to z prawdziwie jubilerską precyzją godną tych mini-klejnotów. Spośród powojennej twórczości instrumentalnej Witolda Lutosławskiego ten bodaj jedyny dotychczas nie wydany utwór powstał - jak to zaznaczył sam Kompozytor - dla Polskich Nagrań, do płytoteki dziecięcej. Pisząc utwory dla dzieci, przede wszystkim myślał o nich jako o wykonawcach. W tym wypadku jednak Kompozytor miał na myśli dzieci jako słuchaczy, bowiem cykl tańców przeznaczony jest raczej dla orkiestry profesjonalnej i wymaga od wykonawców pewnej sprawności