Monografia jest wnikliwą analizą ewolucji żydowskiej wspólnoty w Irkucku jako grupy funkcjonującej w społeczności przesiedleńców. Przedstawia złożoność relacji wewnątrz kolonii, stosunków pomiędzy różnymi grupami etnicznymi oraz pomiędzy mniejszością żydowską a strukturami władzy Imperium Rosyjskiego.
Historia irkuckich Żydów, przedstawiona przez pryzmat tzw. mniejszości przedsiębiorczych, jest procesem dynamicznym, przebiegającym na tle kształtującej się, specyficznej społeczności Irkucka. Ta grupa etniczno-religijna miała ogromne znaczenie dla całej Wschodniej Syberii, stając się swego rodzaju papierkiem lakmusowym ogólnych tendencji rozwoju społeczno-historycznego.
Autor stawia tezę, że specyfika irkuckiej kolonii żydowskiej określana była przez jej „obcość”, co prowadziło w konsekwencji do demonstrowania z jednej strony wysokiej ekonomicznej i społecznej mobilności, z drugiej – wymuszało zamykanie się wewnątrz struktury wspólnotowej. Aktywna pozycja mniejszości żydowskiej i gotowość do współpracy z Żydami ze strony wielu ważnych przedstawicieli społeczności Irkucka stały się gwarancją bezpieczeństwa i stabilizacji kolonii.
Publikacja jest tłumaczeniem książki z języka rosyjskiego wydanej w 2012 roku w Irkucku.