Gabriel García Márquez (1927, Aracataca, Kolumbia) w swojej autobiografii
"Życie jest opowieścią", przywołuje wspomnienia tych miejsc i czasów, które ukształtować miały całą jego twórczość, ukoronowaną Nagrodą Nobla w 1982 roku. Obserwujemy, jak z atmosfery kolumbijskiego wybrzeża lat trzydziestych, czterdziestych i pięćdziesiątych dwudziestego wieku - czasów młodości - tworzy styl pisarski, często określany mianem realizmu magicznego. Zagłębiamy się w rzeczywistość, która nabierając uniwersalnych cech, stanowi tworzywo jego prozy. Poznajemy bliskich mu ludzi, takimi jacy pozostali w jego wspomnieniach, i odkrywamy, co z ich losów i charakterów autor przekazał postaciom zaludniającym stronice jego opowiadań, Stu lat samotności, Jesieni patriarchy, Kroniki zapowiedzianej śmierci, Miłości w czasach zarazy. Fascynujące spotkanie z autorem, który twierdzi, że żyje tylko po to, by móc o tym opowiedzieć.